Geen bijeenkomst, geen receptie, geen vakbeurs zal nog hetzelfde zijn zonder de onvergelijkbare Frank Wolbeek. Frank onderhandelde voor CIT, RCI, Brussels Airlines en Thomas Cook. Hij trok bedrijven over de streep voor ABTO. Hij was een dealmaker, een man van de win-win situaties, een enthousiast opleider van jong talent, een niet te stoppen netwerker en een genoeglijke bon vivant. Maar boven alles: Frank was een lieve, goede mens met een suikeren hart.

Het zal de heel jonge generatie lezers verrassen dat er overal met verslagenheid gereageerd wordt op de dood van een man, die zij waarschijnlijk niet gekend hebben.

Frank was één van de beste kenners van de luchtvaartindustrie in België in de afgelopen drie tot vier decennia. Hij volgde alles op de voet, met een ontzagwekkende parate kennis over capaciteiten, loadfactor en yield. Hij kon als geen ander verbanden leggen , oorzaak en gevolg aanduiden, en kwam dan tot conclusies en voorspellingen die er steevast bovenop zaten. De recente low cost capaciteitsverhoging op Brussels Airport legde hij mij uit in een restaurantje aan de rand van Leuven, al kribbelend op een papieren servet. Tot op de komma voorspelde hij bezettingen en yield per stoel.

Frank was veruit de beste netwerker in onze sector. Hij sprak iedereen aan, en stelde iedereen aan iedereen voor. Zijn nimmer aflatende enthousiasme en zijn spraakwaterval moest je erbij nemen. Maar wie echt naar Frank luisterde, leerde altijd iets bij.

Frank was een ervaren en betrouwbare dealmaker. Een woord was een woord, een afspraak was een afspraak. Ik onderhandelde in de nasleep van de Sunair-sluiting een pakket van vele duizenden vliegtuigstoelen met hem. Ik vergeet nooit de eerste zinnen toen we aan de vergadertafel gingen zitten (sigaret opstekend): “Kijk, we gaan iets afspreken waar iedereen bij wint. Ik moet een uitstekende deal hebben, de airlines mogen niet met lege stoelen blijven zitten en jij moet ervoor zorgen dat je Engelse werkgevers opgelucht zijn dat ze er goed vanaf komen. Afgesproken?” Vervolgens kwamen we in welgeteld 12 minuten tot een sluitende afspraak. Dat was Frank ten voeten uit.

Frank was een lieve man. Hij kon oprecht meeleven met tegenslag of verdriet, en hij kon oprecht blij zijn om het geluk dat anderen overkwam. Lieve Paulette, jullie waren een opmerkelijk paar. Rouw samen met jullie talrijke vrienden, en ga dan verder met het leven, ook met die vrienden. Wij staan voor je klaar. Frank zou het zo gewild hebben.

30/06/2014 - door Travel360°