Midzomervuren werelderfgoed
Catalaanse Pyreneeën
De midzomervuren in de Pyreneeën werden zopas door de Unesco erkend als immaterieel cultureel erfgoed. Voor zeventien kleine steden en dorpen in de Catalaanse Pyreneeën vormen de ‘falles’ een nieuwe, waardevolle toeristische troef nadat eerder al de kerken van Vall de Boi op de Werelderfgoedlijst van de Unesco werden geplaatst omdat zij de grootste concentratie van zuivere Romaanse religieuze bouwkunst in Europa vormen.
De Catalaanse Pyreneeën kunnen naast hun natuurpracht bogen op een rijke cultuur en een verscheidenheid aan lokale tradities. In zeventien kleine steden en dorpen in de Catalaanse Pyreneeën evenals in negen locaties in Aragon, drie in Andorra en vierendertig plaatsen in Frankrijk werden de ‘falles’ of midzomervuren door de Unesco erkend als immaterieel cultureel erfgoed.
De vuurfestivals tijdens de zomerzonnewende werden door de Unesco geprezen omdat zij de verbondenheid tussen natuur en vuur accentueren. Bovendien kunnen zij bogen op een lange, lokaal sterk verankerde traditie, die ook internationaal enthousiast wordt onthaald door toeristen die er in die periode neerstrijken op advies van hun reiskantoor.
Van zodra de kortste nacht van het jaar invalt, trekken de bewoners de bergen in en dalen zijn met fakkels en langsheen vuurbakens af in de vallei. Voor jongeren symboliseert de afdaling de overgang van puberteit naar volwassenheid. De midzomervuren worden ook beschouwd als een tijd van onderlinge verbondenheid, waarin de sociale banden worden aangehaald. Folkloristische vieringen, tradities en het gezamenlijk nuttigen van een maaltijd omkaderen de zomerzonnewende.
Reageer