2014: de zelfregulering in de reisindustrie is een feit: ieder voor zich!
We schrijven 5 juli 2012. Na een debat van anderhalf uur wordt het “Decreet Bourgeois” , het “decreet houdend het statuut van de reisbureaus” bij stemming in het Vlaams parlement ten grave gedragen. De betrokken politici worden in VVR-persberichten met pek en veren overladen, maar gedane zaken nemen eens te meer geen keer: exit reisbureaudecreet. Zeventien maanden later heeft niemand een antwoord op de vraag van zowat alle reisagenten: “wat nu?”
Het is eind december 2013, binnen luttele dagen treedt Artikel 9 van het “Decreet houdende wijziging en opheffing van het decreet van 2 maart 2007 houdende het statuut van de reisbureaus” in werking. Definitief exit reisbureaudecreet dus.
Sinds meer dan een jaar houden de 5 beroepsverenigingen die diverse actoren in de Vlaamse reisindustrie vertegenwoordigen, op regelmatige basis vergaderingen over de post-reisbureaudecreet situatie. Centraal in de vergaderingen: het begrip “zelfregulering” . Wikipedia definieert dit begrip als volgt: “Er is sprake van zelfregulering als een regeling voor een bepaalde sector of beroepsgroep door deze zelf wordt opgesteld, uitgevoerd en gehandhaafd. Dit is een aanvulling op of een alternatief voor regulering door de overheid.”
Duidelijk dus: bij gebrek aan overheidscriteria kan de sector zelf criteria bepalen. Om aan de consument duidelijk te maken dat je als bedrijf deze criteria onderschrijft en volgt, wordt er meestal een logo ontworpen, dat dan bij de consument kan bekendgemaakt worden als “kwaliteitslabel”.
De vergaderingen van de beroepsverenigingen en de verslagen van deze vergaderingen zijn naar verluidt vertrouwelijk. Er zouden ondertussen al meer dan 13 vergaderingen hebben plaatsgevonden: aan ijver ontbreekt het dus niet. Aan eensgezindheid en oplossend vermogen blijkbaar wel, want ondertussen is er één zekerheid: er komt voor 1 januari geen akkoord. Het water tussen ABTO, BTO, FBAA, VLARA en VVR (de volgorde is alfabetisch ...) is nog steeds te diep.
Uiteraard wordt er gelekt over de inhoud van deze vergaderingen. Uiteraard worden er in de vele wandelgangen theorieën geformuleerd over dwarsliggers, manifeste onwil en persoonlijke agenda’s. Het tegendeel zou ons, gezien de geschiedenis van conflicten en ruzies, verbazen. De vraag blijft echter prangend, op de vooravond van de afschaffing van het reisbureaudecreet: “wat nu?”
Het vreemde is, dat het probleem dat deze partijen moeten oplossen niet zo gek groot of ingewikkeld is. Immers, de essentiële punten die de consument moeten beschermen worden nog steeds federaal geregeld. De eminente reisrecht en reiswetgeving specialist Jos Speybroeck zei hierover in augustus 2012:
"Het Vlaams Parlement heeft op donderdag 5 juli de gefaseerde afschaffing van het reisbureaudecreet goedgekeurd. Alle aanwezige parlementsleden stemden hiermee in, met uitzondering van het Vlaams Belang. Hierdoor zal het decreet tegen uiterlijk 1 januari 2014 alvast definitief van tafel zijn. Dit betekent dat er vanaf die datum op het Vlaamse grondgebied geen vergunningsplicht meer zal bestaan. Iedereen zal zich dan zelfstandig reisagent kunnen noemen."
"Gelden er vanaf 2014 dan geen spelregels meer voor reisagenten?"
"De federale reiscontractenwet blijft onverkort van toepassing. Die wetgeving bepaalt o.m. dat elke handelaar die effectief reizen (pakketreizen, flight only’s, verblijven, …) verkoopt of hiertoe bemiddelt, moet beschikken over een dubbele verzekering: een faillissementsverzekering en een beroepsaansprakelijkheidsverzekering. De federale dienst Controle en Bemiddeling (d.i. de vroegere ‘Economische Inspectie’) is en blijft bevoegd om hierin op te treden."
De Vlaamse regering heeft dadelijk na de stemming in het Vlaams Parlement, de sector uitgenodigd om een kwaliteitsmerk uit te brengen, die het kaf van het koren zou moeten kunnen scheiden. Belangrijk punt hierbij: niet de jacht op het kaf, maar de kwaliteit van het koren zou op deze manier centraal staan in de benadering. Een goed verstaander...
... zou maar een half woord nodig hebben, zou je denken. Quod non. Zelfregulering op zijn Vlaams betekent dus: ieder voor zich. Wat we allemaal op onszelf doen, doen we beter? Eigen zelfregulering eerst? Geen idee wat de uitgangspunten zijn, maar het resultaat vandaag is: het decreet is weg en er is geen standpunt, geen marsrichting, geen oplossing. In het bedrijfsleven geldt nochtans de gouden regel “beter een slechte beslissing dan helemaal geen beslissing”. We lijken op de slechtst mogelijke situatie af te stevenen: geen akkoord, geen beslissing, geen eensgezinde boodschap van de sector richting politiek en consument. It’s a sad world.
reactie(s)