De laatste van de 3 legendarische Toerisme Tenoren stierf afgelopen weekend, op 75 jarige leeftijd. Samen met Rudolf Vanmoerkerke en Gerard Brackx gaf Wim Desmet vorm aan het Belgische vakantietoerisme, door succesvol te ondernemen, door steeds te innoveren, en door in elke uitdaging een kans te zien.

Laat ons eerlijk zijn: zo maakt men ze niet meer.

Vanmoerkerke begon met een autocaractiviteit – hij bracht Engelse klanten naar Oostende, om hen vervolgens België en Europa te laten ontdekken. Brackx en Desmet begonnen vanuit een reisbureau. De één (ook) Oostende, de andere in Hasselt.

Alle drie zouden ze zeer grote bedrijven uitbouwen, met als kernactiviteit tour operating. De twee Oostendenaren kozen vanaf het begin voor de open distributie, Wim Desmet bouwde een netwerk aan Neckermann reiskantoren uit – gevoed door de eigen tour operator.

Alle drie waren het eigenzinnige mannen, die steeds leefden met “de volgende stap” voor ogen. Die stap zouden ze steeds zetten, welk obstakel ze onderweg ook tegenkwamen. Touroperators, ketens van reisagentschappen, een airline – ze hebben het allemaal gerealiseerd. Met het mes tussen de tanden, want ze waren elkaars grote concurrenten.

Toch kregen die mannen nog dingen voor elkaar. Het garantiefonds, om er maar één te noemen. En het gemeenschappelijk boekingplaform BTN. Op dergelijke momenten was er het besef, dat samenwerken in dergelijke projecten beter is dan elkaar tegenwerken. Niet dat dergelijke verwezenlijkingen zonder slag of stoot geregeld werden: de 3 Tenoren waakten permanent over hun “eigen voordeel” – en de spanningen tussen hen en de distributievertegenwoordigers waren legendarisch.

De 3 Tenoren waren stuk voor stuk charmante mannen, die hun gesprekspartners op een innemende manier voor zich konden winnen. Maar iedereen die elk van hen kende, heeft ook kennis gemaakt met de ijzeren vuist in de fluwelen handschoen.

Met Wim Desmet is de laatste van de 3 Tenoren heengegaan. Hij was een ondernemer, maar werkte steeds in een groot concern: eerst Neckermann, dan NUR Touristic en tenslotte Thomas Cook. Hij schopte het tot Directeur West Europa.

Dat was een mooie benoeming, maar tegelijkertijd ook het begin van het besef dat, hoe hoger hij op de corporate ladder klom, hoe meer zijn vleugels op vlak van ondernemerschap dreigden geknipt te worden.

Wim Desmet leidde Neckermann België alsof het zijn eigen bedrijf was. Hij vond zelf het creëren en behouden van een Belgische eigenheid, één van zijn grootste verdiensten. Bullshit talks, money walks: Wim haalde resultaten – nooit schreef Neckermann of Thomas Cook België onder zijn bewind rode cijfers – en kreeg daardoor veel vrijheid van zijn Duitse eigenaars.

Hij kocht de autovakantie specialist All Air (ja, die nààm voor een bedrijf dat geen vluchten verkocht, ik, weet het) en ook de grote, wel sterk verzwakte concurrent Sunsnacks. Dit laatste was een dubbele strategische overname: enerzijds defensief, zodat het merk niet in handen zou vallen van één van de twee concurrenten. Anderzijds offensief, omdat het een opening vormde naar de open distributie.

De discussies over concurrentie van Neckermann met de onafhankelijke reisagenten waren legendarisch, maar Wim ging ze nooit uit de weg.

Toen Wim Desmet opklom in de hiërarchie van Thomas Cook, merkte hij dat niet iedereen even begaan was met de kern van de business als hijzelf. Hij zag dat individuele carrièreplanning en bedrijfspolitiek getouwtrek voor vele van zijn collega’s belangrijker bleek te zijn dan “bezig zijn met de business”. Dat kon Wim niet begrijpen.

Na een stevige ziekte, opgedaan in Afrika en nadat hij de derde Thomas Cook groep CEO in 6 jaar zag langskomen, besloot hij uit de rechtstreekse ratrace te stappen. Vanaf zijn 56e levensjaar werkte hij nog voor de groep, maar als consultant op strategische projecten. Na zijn pensioen investeerde hij – con mucho gusto- in onder andere immobiliën projecten. En hij was ook daar succesvol “want als je maar focust op wat echt belangrijk is, Jan, dan lukt alles. Echt alles” – zo sprak hij mij enkele jaren geleden toe.

Er valt veel te vertellen over een man als Wim Desmet. Hij heeft veel betekend voor onze sector. Hell, yes.