Toen ik mijn eerste stappen in de reiswereld zette kreeg ik een klant aan de lijn die zijn paspoort had verloren tijdens de Transsiberië-Express van Moskou naar Peking. Aan de grens met Mongolië werd hij teruggestuurd. Hij belde vanuit Moskou met de melding dat hij in geen enkel hotel werd toegelaten zonder paspoort en vroeg om hulp. Ik denk dat ik een week in dienst was, dus nog flink groen achter de oren. Enkele collega’s gaven me de raad om de Belgische ambassade in Moskou te contacteren. Dat deed ik, maar zonder resultaat. Ik werd letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd en aan het lijntje gehouden. Toen ik bijna ten einde raad was passeerde mijn mentor – een ervaren rot in het vak – aan mijn bureau. Hij had me de hele ochtend al in de gaten en vroeg wat het probleem was. Na mijn uitleg vroeg hij het nummer van de ambassade. Hij belde en gaf zich uit als journalist van het Laatste Nieuws, die door mij was gecontacteerd om te vertellen dat de ambassade weigerde een Belg in nood te helpen. Hij zou hier een artikel over schrijven. Het werd stil aan de andere kant van de lijn. Binnen het half uur was alles geregeld en kon mijn klant terecht in een hotel. Het waren andere tijden.

Begin deze week was ik zelf de "Belg in nood". Bij aankomst in Oslo, voor een cruise met Le Champlain (Ponant) naar Edinburgh, kon ik mijn paspoort niet meer vinden. Ik realiseerde mij dat ik het tijdens een vluchtige reorganisatie van mijn bagage op de luchthaven verloren moest hebben. Na enkele telefoontjes van de purser kwam het verdict. Het schip zou binnen een uur vertrekken en ik werd geweigerd omdat ik zonder paspoort nooit de UK binnen zou komen. Mijn eerste ingeving was de ambassade bellen. Op een of andere manier kreeg ik meteen het gevoel dat het nog in orde zou komen. De medewerkster vroeg mij of ik meteen kon langskomen. Gelukkig lag de ambassade niet ver van de haven. De rederij regelde transport en binnen 15 minuten had ik een voorlopig paspoort, compleet met foto en raket van Kuifje. Het is geldig voor 1 maand. Kostprijs: 10 euro. Ze verzekerde mij dat ik zonder problemen de reis zou kunnen verderzetten. Later aan boord waren heel wat reisagenten verbaasd dat dit kon en mijn nieuwe reispas werd gretig doorgegeven en bekeken. Vandaar dat ik dit verhaal graag even deel. En ja, in de UK werd ik door de lokale autoriteiten met een glimlach onthaald en binnengelaten: "Ah, you are the one who lost his passport!"

Maar vooral een dikke pluim voor de efficiënte werking van onze Belgische ambassade in Oslo en de support van de rederij!

PS. Wie nu denkt dat dit een goedkope reispas-hack is, is er aan voor de moeite. Mijn andere paspoort werd meteen als verloren geregistreerd en nietig verklaard.