Ik zat deze ochtend op het vliegtuig van Brussel naar Belgrado, een lijnvlucht van Air Serbia. Achter mij een groep mannen, duidelijk op citytrip en in hun nopjes. Ze spraken met een zwaar Aalsters accent. “Voilà, nu zijn we in Servië,” zegt er één. “Wie had dat ooit gedacht?” zegt een ander. En dan vraagt er iemand: “Hoe zijn we hier nu eigenlijk ook alweer terechtgekomen?” Het antwoord: “Via ChatGPT.”

Het was de eerste keer dat ik dat hoorde. Niet in een presentatie of op een congres, maar gewoon op een lijnvlucht. Een groep reizigers die niet vertrok op aanraden van een vriend, reisagent of na het lezen van een blog, maar op basis van een suggestie van ChatGPT. En ook de nonchalance waarmee dat gebeurde. Heel gewoon. Een banale opmerking. Alsof we dat al tientallen jaren doen.

Ik vroeg me af welke prompt ze gebruikt hadden. Was het iets als: “Waar kunnen we met een paar vrienden naartoe voor een originele citytrip?” Of eerder: “Geef ons een bestemming die nog niet te toeristisch is.” Hadden ze er veel tijd in gestoken? Hoe kwam ChatGPT met Belgrado op de proppen? Als techneut boeit mij dat wel.

En toen dacht ik: stel dat het een geweldige trip wordt. Dan vertellen ze straks aan iedereen dat ChatGPT de perfecte reisplanner is. Maar wat als het tegenvalt. Gaan ze dan besluiten dat het systeem niet werkt, of dat ze de verkeerde prompt gebruikt hebben?

Dat ene moment op het vliegtuig voelde als een klein kantelpunt. Een beetje de voorbode van een nieuwe generatie reizigers. De eerste AI-reizigers?

Ik hoop dat ze het naar hun zin hebben in Belgrado. En wie weet proosten ze straks, bij het eerste glas rakija, op hun “digitale reisleider”. Want als een groep vrienden in Servië geraakt via ChatGPT, dan is de wereld misschien nog kleiner — en tegelijk groter — dan we dachten.

Er breken nieuwe tijden aan.