Het vuur is onder controle, en de hotels in de gevaargebieden gaan weer open. De toerisme sector heeft er flink van langs gekregen in de media. Ik zou hier dan ook kunnen fulmineren over uitspraken van snel opgevoerde “specialisten” – opvallend hoe gretig enkele academici erbij waren om ronkende verklaringen af te leggen. Eén senior writer van een redelijk populaire krant schoot even lekker vanuit de heup, en stelde onder de titel “de excuses zijn op” dat niemand met een plan B gewerkt heeft. Nou, met de crisisplannen van de TO’s en luchtvaartmaatschappijen kan je 10 van zijn kranten vullen, en het feit dat eens te meer alle inspanningen gedaan werden om de situatie zo snel mogelijk onder controle te krijgen in niet evidente omstandigheden, deed er even niet toe. Het businessmodel van de populaire krant gaat duidelijk voor, m de senior writer even te parafraseren. Overigens, het was diezelfde krant die enkele dagen later op een dubbele pagina het “zuiptoerisme op Mallorca” even moest beschrijven, door zich even te concentreren op één biercafé in dat ene, kleine deel van Palma de Mallorca, El Arenal, waar vooral de Duitsers huishouden. Nu nog Magalluf, en we hebben het weer gehad voor een jaar. Maar ik wijk af.

In plaats van mijn afkeer voor titels als “met peuter in zee gesprongen” en uitspraken als “Ik ben razend. Wij betaalden 8.200 € voor deze reis, waar we een jaar voor gespaard hebben” (sorry, het vuur houdt, net zoals orkanen en aardbevingen, geen rekening met de reissom), en het totaal ontbreken van perspectief (nu een idee van 1% van de angst van bootvluchtelingen?) en het feit dat dit gebeurde op het topje van de piek van het hoogseizoen en een bosbrand die iedereen letterlijk in snelheid heeft genomen, in plaats van dit alles dus, wil ik hulde brengen aan de Grieken en hun echte, onvervalste en ingeboren gastvrijheid. Overigens: het zijn diezelfde Griekse inwoners van Rhodos die woningen, fabrieken en hotels in enkele uren hebben zien afbranden.

De Griekse gastvrijheid is de basis voor het succes van Griekenland als vakantieland. Dat werd nu nog maar eens bewezen. Toeristen werden opgevangen door families, kregen eten en drinken, en er werd speelgoed aangedragen voor de kleine kinderen. Pure gastvrijheid, zonder aarzelen, zonder ook maar even te twijfelen. Ik vraag me af hoeveel van de geëvacueerde toeristen hetzelfde zou doen als de rollen omgekeerd waren.

Gastvrijheid is in het Middellands zeegebied vanzelfsprekend. Van Griekenland over Turkije tot Cyprus: de mensen zijn open, vrijgevig, en zullen nooit ofte nooit een reiziger in de steek laten. Vele toeristen hebben in Rhodos onverwacht kennis gemaakt met die echte Griekse gastvrijheid. Vrouwen die mensen naar hun huis leiden, vervolgens naar de winkel gaan en spontaan beginnen te koken. Mannen die de bagage oppakken, en zeggen dat ze alles in veiligheid zullen brengen, zo dat de ouders zich kunnen concentreren op hun kinderen.

Wie al vaak Griekenland bezocht, kent die gastvrijheid. Ook Martine van Essential Greece bevestigt dit aan de telefoon: “Met de toeristen is alles goed aan het komen. Men klaagt over chaos maar wat wil je, met een uitslaande bosbrand op een kurkdroog eiland. Maar ik hoop dat, als alles achter de rug is, er ook aandacht zal zijn voor de lokale inwoners van zuid- en midden Rhodos. Ik kom al jaren in Griekenland, het is mijn tweede vaderland geworden. Ik doe zaken in Griekenland, maar bovenal: ik heb er vrienden, vele vrienden. En die staan altijd klaar op te helpen, in alle mogelijk omstandigheden. Het feit dat de pers, naast de grote verhalen, ook dit feit hier en daar vermeldde betekent dat het zelfs hen is opgevallen. Ook de touroperators hebben werkelijk alles gedaan om zo snel mogelijk in te grijpen, maar men vergeet dat in een dergelijke brand ook zendmasten en communicatie-infrastructuur het begeven. Er zijn gelukkig geen slachtoffers gevallen – dat op zich is het resultaat van gezamenlijke inspanningen.”

 Ik citeer ook graag Angela Tzifa van de Griekse Toerisme dienst voor de Benelux: “Het leven wordt nu weer normaal voor het hele eiland Rhodos, inclusief de weinige getroffen gebieden. De inwoners van Rhodos, die tijdens deze moeilijke dagen heldhaftig en onbaatzuchtig zijn geweest, kijken er samen met de Griekse staat naar uit om hun zorg en unieke gastvrijheid te blijven bieden aan buitenlandse bezoekers.”

Weet u welke uitspraak van een boze toerist mij nog lang zal bijblijven? “We hebben veel hulp gehad van een Grieks gezin. Maar eigenlijk had die hulp van onze reisorganisatie moeten komen. Daar hebben we tenslotte voor betaald.” Niet blij zijn om de hulp en de redding, maar je druk maken over je rechten. Dat is het sfeertje, deze dagen. Je zou bijna wensen dat ze bij terugkeer een onder water gelopen kelder aantreffen. Maar dat is een bocht te ver. Ik weet het.