De aardbeving in Marokko heeft nu 3000 slachtoffers gemaakt, met duizenden gewonden en met meer dan waarschijnlijk nog lijken in gebieden die nog niemand heeft kunnen bereiken. Het toerisme in Marrakech komt weer op gang, en de smeekbede vanuit de Marokkaanse toerisme sector is even duidelijk als begrijpelijk: “blijf alsjeblief niet weg uit Marokko, beste toeristen!”. Maar het toerisme in Marrakech, Agadir, Essouira en andere grotere trekpleisters is niet eens het grootste probleem. Het gaat om het kleinschalige, fijnmazige en veelal rurale toerisme in de Ourika vallei, en in het Atlasgebergte en zijn uitlopers. Daar worden de meest kwetsbare en tegelijkertijd de meest duurzame toerisme ondernemers weggevaagd. In vele gevallen letterlijk.

Laat ons eerlijk zijn: de grote hotelketens op de belangrijke toeristische plaatsen in Marokko zullen zich wel redden. Maar de regio die ik hierboven beschreef, lag in het epicentrum van de aardbeving. Hele families zijn gestorven, en huizen, kleine hotelletjes, kampementen en supermooie boetiekpareltjes zijn ineengestort of door rots lawines getroffen.

Ik ken die regio vrij goed: het is de lokale berbergemeenschap die erin geslaagd was door de jaren heen op een natuurvriendelijke en duurzame wijze een heel bijzondere vorm van toerisme neer te zetten. Met respect voor de natuur, met respect voor lokale tradities, vaak een participerend en actief toerisme. Gidsen met een door generaties opgebouwde kennis van de streek konden reizigers een ongerepte wereld doen ontdekken, waarbij ze heel vaak de juiste toeristen op de juiste plek gekregen hebben: reizigers met respect, de categorie reizigers waar, sinds de klimaatopwarming een mondiaal agendapunt werd, veel over gepraat werd.

In het Atlasgebergte, in plaatsjes waar niet meer dan een paar huizen en enkele boerderijen stonden, is op vele plekken nu niets meer. De menselijke drama’s zijn immens, en alles daarnaast vervalt in het niets. Maar het is een schrijnend voorbeeld van hoe eens te meer de fragielste segmenten getroffen worden. Het wordt nu snel koud ‘s nachts in de regio. De overlevenden, afgesneden van de buitenwereld, zullen het zéér zwaar krijgen.

In Marrakech hoopt men intens dat de geplande meetings van het IMF en de Wereldbank niet afgeblazen zullen worden. De raden van bestuur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbankgroep (WBG) komen normaal gesproken één keer per jaar bijeen om het werk van hun respectieve instellingen te bespreken. De jaarlijkse bijeenkomsten, die meestal in september/oktober plaatsvinden, worden gewoonlijk twee jaar achter elkaar in Washington gehouden en in het derde jaar in een andere lidstaat. De bijeenkomsten brengen centrale bankiers, ministers van Financiën en Ontwikkelingssamenwerking, leidinggevenden uit de private sector, maatschappelijke organisaties, media en academici bijeen om kwesties van mondiaal belang te bespreken, waaronder de mondiale economische vooruitzichten, mondiale financiële stabiliteit, armoedebestrijding, inclusieve economische groei en het creëren van banen, klimaatverandering en andere.

Het event is gepland van 9 tot 15 oktober, in Marrakech. Nu kiezen voor een andere plaats zou misdadig zijn. Er is een precedent: In oktober 2018 hielden het IMF en de Wereldbank hun jaarlijkse bijeenkomsten op het Indonesische vakantie-eiland Bali, met meer dan 11.000 deelnemers, slechts twee weken nadat een aardbeving van 7,5 magnitude en een tsunami Sulawesi hadden getroffen, waarbij meer dan 4.300 mensen omkwamen. We mogen ook niet vergeten dat dit mega event oorspronkelijk gepland was in 2021, maar al twee keer uitgesteld werd wegens Covid-19.

Hopelijk komt deze week de confirmatie dat het event doorgaat. Ook als de omstandigheden voor de rijksten en de machtigsten op aarde even wat minder ideaal zouden zijn.