We zitten bij Travel360° en Travmagazine te graven in het FTI dossier, en geloof me: er gaat nog wat bovenkomen. Er was een toplaag binnen FTI die zich blijkbaar nogal wat permitteerde, en er was een groot, gemotiveerd team van managers en medewerkers die geloofden in het bedrijf. En die geconfronteerd werden met de keiharde realiteit – zonder waarschuwing.

Het zit op de één of andere manier in het toerisme DNA: ook in de slechtst mogelijke omstandigheden, blijven de overgrote meerderheid van de toerisme professionals werken voor hun klanten, tot ze zeker weten dat er een oplossing is – of tot dat ze zeker weten dat er echt geen enkele oplossing meer mogelijk is.

Ik heb dit verschillende keren van héél nabij kunnen meemaken: sales medewerkers blijven zoveel mogelijk ter beschikking van “hun” reisagenten, en reisagenten halen alles uit de kast om hun klanten de beloofde vakantie te bezorgen.

Er gebeuren op dergelijke momenten mirakels, elke keer opnieuw. Tegen een achtergrond van miserie.

Deze waanzinnige gedrevenheid is van alle tijden, en blijft, zoals gezegd, in het DNA. Van Sabena over Sunair tot Thomas Cook en nu FTI: de bazen beslisten, trokken de stekker eruit, maar op de één of andere manier bleef de energie door zinderen.

Meestal is de klant zich hier niet voldoende van bewust. Meestal vertrekt de klant uiteindelijk, vervuld van dankbaarheid, op vakantie … en komt dan terug en gaat verder met het leven. Ach, er worden lieve mailtjes gestuurd, er worden soms bloemen afgeleverd op het reisagentschap … maar weinigen weten dat Harry, Joanna, Rik of Ann vaak tot laat ‘s avonds en in het weekend hebben zitten zwoegen – om alles in orde te brengen.

Ook nu weer. Folks, you are great people. Hell, yes!