Disclaimer: de schrijver van dit stukje heeft altijd zijn bedenkingen als er gestaakt wordt in de dienstverlenende sector, als er directe, disproportioneel ongemak is voor de consument die het product al heeft gekocht – en betaald.

Wat er vandaag gebeurt op Charleroi Airport, is buiten alle proporties. Iedereen weet: de gemakkelijkste manier om eender welke luchthaven ter wereld lam te leggen, is met enkele mensen op de tarmac te gaan staan. Uiteraard is dat verboden, maar vooral: het is gevaarlijk. En in de luchtvaart wordt geen risico genomen. Dus: geen vluchten vandaag.

Het feit dat er geen enkele vlucht vertrekt vanuit Charleroi vandaag, dat is geen nieuws voor dit kanaal – dat kon iedereen vanochtend vroeg vernemen van zowat alle mediakanalen.

Maar we kunnen dit nieuws wel kaderen.

Het kadert in een maatschappijtrend waarbij alle middelen goed lijken om een punt te maken. In dit geval lijkt het op zijn minst een disproportionele actie. Het gaat officieel om klachten over werkdruk (door onder andere vele zieken) én over een agressieve communicatie vanwege het management van de luchthaven. Op 4 september werd een “préavis de grève” aangekondigd, gisteren werden stakingsacties aangekondigd, vandaag ligt de luchthaven plat. Het “recht op staken” wordt hier wel heel breed geïnterpreteerd. Tout ça pour ça? Blijkbaar.

Alle ingewijden weten trouwens, dat op Charleroi Airport één bepaalde vakbond, en binnen die vakbond één persoon, bijzonder veel macht naar zich toetrekt. Een vakbondsverantwoordelijke hoort een beetje een moeilijk mens te zijn - it goes with the job, I know - maar er is een verschil tussen moeilijk, onmogelijk en pure machtswellust.

En de passagiers, in heel dit verhaal? Daar is maar één woord voor: slachtoffers. Mensen hoorden op weg naar de luchthaven dat ze moesten terugkeren naar huis, wie in het buitenland is en vandaag een vlucht naar huis had verkeert volledig in de onzekerheid.

Nog een element: Charleroi is Ryanair Airport. De luchtvaartmaatschappij heeft niet te maken met deze miserie. Ook Wizz Air, Air Corsica, Pegasus Airlines en Wizz Air niet. Maar die vertegenwoordigen slechts enkele percentages in traffic, vergeleken met Ryanair.

Dit betekent ook dat de grote meerderheid van de passagiers rechtstreekse boekers zijn, die voor omboekingen en hotelverblijven geen beroep kunnen doen op een travel professional – de miserie is enorm. Geloof me: ook Ryanair vernam het nieuws pas in de vroege ochtend. Dit is hun communicatie op de website:

Je zal de sms maar krijgen, als zakenreiziger die een belangrijke meeting heeft of als gezin dat net uitgecheckt is uit het hotel in Napels, Alicante, Venetië of Istanbul. Je zal maar terugkeren van het jaarlijks familiebezoek in Nador of Oujda.

Even terug naar ons uitgangspunt: deze actie is volledig disproportioneel, ruikt naar machtsmisbruik en legt één van de grote pijnpunten van onze naar egoïsme neigende maatschappij bloot: je hebt weinig middelen of inzet nodig, om vele mensen de duivel aan te doen.

Mogen wij er op blijven hameren dat dit in de service industrie niet klopt? Het stakingsrecht is er gekomen om de baas de duivel aan te doen. Het wordt vandaag steeds meer gebruikt om de consument de duivel aan te doen.

By the way: die heeft in dit geval geen enkel recht op compensatie. Overmacht. In de letterlijke zin van het woord.