De cruisesector heeft het in de brede pers wel eens zwaar te verduren. Iets met duurzaamheid en zo. Iets met “massatoerisme” en “fout toerisme”. Iets met “dat draagt niets bij aan de lokale economie”. Die vooroordelen heb ik als cruisefanaat al lang achter mij gelaten, want voor elk van deze argumenten bestaan goede tegenargumenten.

Toch kan ik niet ontkennen dat ik nog heel veel moeite had met het concept van een privé-eiland in de Caribbean. De grote spelers in de cruisesector beschikken ondertussen allemaal over zo een eiland waar ze exclusief met hun schepen aanmeren. Vaak voor een verblijf van 1 tot 2 dagen. Ik had een beeld van een drijvende kermis waarvan het geld rechtstreeks in de handen van de aandeelhouders vloeit. Niets lokale economie, niets ecologie. Helemaal fout.

Tot ik op uitnodiging van MSC Cruises hun eiland Ocean Cay bezocht. Wie nu denkt, “ok, hier komt gesponsorde content”, heeft het fout. Maar ach, ook die vooroordelen zullen blijven bestaan.

Ocean Cay mag vandaag dan wel ogen als een idyllisch vakantie-eiland, het heeft een zwaar industrieel verleden. Het eiland werd kunstmatig aangelegd voor het winnen van aragonietzand. Toen Dillingham Construction het eiland verliet, raakte het in verval en bleef er enkel afval en rommel achter.

In 2015 tekende Pierfrancesco Vago, de executive chairman van MSC Cruises, een honderdjarige huurovereenkomst met de regering van de Bahama’s. De visie: het eiland transformeren van een vervallen industrieterrein tot een duurzame cruisebestemming. Daarmee begon een ingrijpend herstelproject waarbij natuurherstel, toerisme en milieubescherming hand in hand moesten gaan.

Het eiland werd eerst volledig schoongemaakt en ontdaan van alle rommel. Daarna werden meer dan 75.000 bomen en planten aangevoerd, waarvan het merendeel bestaat uit inheemse plantensoorten.

Het eiland huisvest nu permanent ongeveer tweehonderd personeelsleden die afkomstig zijn uit twintig verschillende culturen, met bijna negentig procent van Bahamaanse afkomst. Voor hen is een aparte infrastructuur opgezet met keukens, accommodaties en eigen voorzieningen. Daarnaast is het eiland uitgerust met medische voorzieningen, 24/7 bewaking en wordt het als misdaad- en racismevrij beschouwd. Intussen wordt het eiland verder ontwikkeld met nieuwe faciliteiten zoals snorkelcentra, extra eetgelegenheden en bars, zodat het aanbod voor cruisepassagiers wordt uitgebreid.

Ocean Cay draait deels op zonne-energie en deels op generatoren en heeft een eigen waterbehandelingsinstallatie en produceert geen afval of vervuiling. In het Coral Conservation Center worden koralen versterkt en gekweekt om ze resistent te maken tegen het schadelijke bleaching-effect van global warming. Tussen mei en september worden zelfs zeeschildpadden gesignaleerd die hun nesten maken op de verschillende stranden van het eiland.

En om dat mogelijk te maken heb je geld nodig. Veel geld. En dat wordt gegenereerd met de cruise-activiteit van MSC. Ik heb met eigen ogen kunnen vaststellen hoe een verlaten industriële dump werd omgetoverd tot een idyllisch eiland met respect voor de natuur en dat permanent voorziet in het levensonderhoud van 200 lokale bewoners. De trots en het enthousiasme van deze mensen is dan ook groot.

Maar nu is het de vraag of MSC Cruises zal kunnen weerstaan aan de verleiding om er zwembaden, glijbanen en kermisattracties te bouwen zoals je wel vaker ziet op dit soort eilanden. Voorlopig heeft het er geen schijn van, maar fingers crossed!

Ik ben blij dat ik het gezien heb en dat ik mijn mening heb kunnen bijstellen. En zoals wel vaker: vooroordelen bestaan vooral bij mensen die er niets vanaf weten. Zo was het ook bij mij.