Eind juli rapporteerde Ryanair een kwartaalwinst van €663 miljoen, dankzij een grotere vraag en een opmerkelijke stijging van de gemiddelde vluchttarieven met 26%. Dit onderstreept de effectiviteit van hun "no thrills" aanpak.

Tegelijkertijd kreeg Ryanair voor de zoveelste keer kritiek omwille van de harde tactieken bij de klantenservice. Het bedrijf rekende een ouder echtpaar 110 pond voor het afdrukken van uitgaande instapkaarten toen ze per ongeluk hun geprinte tickets niet hadden meegenomen naar de luchthaven. Uiteraard wenste Ryanair zich niet te verontschuldigen en benadrukte dat het echtpaar had ingestemd met hun algemene voorwaarden en op de hoogte was van de regels.

 De stakingen van de Belgische Ryanair piloten halen niets uit: de top van Ryanair weigert elk gesprek, en dat frustreert met name de vakbondsvertegenwoordigers mateloos. Uit goede bron vernamen wij dat de meerderheid van de Belgische piloten liefst zou ophouden met de stakingsacties.

Het blijft één van de meest interessante fenomenen uit de recente reisgeschiedenis, toch: hoe slaagt Ryanair erin om, in tijden waarin “de klant centraal stellen” van een kreet is uitgegroeid tot een evidentie voor elk bedrijf, met deze brutale aanpak te blijven wegkomen? Sterker nog: de uitbreidingsplannen van Ryanair zijn indrukwekkend, en hun vliegtuigen zitten afgeladen vol. Er is maar één verkoopargument: zo blijkt: de prijs.

 Interessant genoeg is het geheim achter het financiële succes van Ryanair niet in de eerste plaats de opbrengst per stoel door de hoge klanttevredenheid, maar eerder de vaardigheid om uitzonderlijke vliegtuigdeals te sluiten. Een goed voorbeeld is hun recente bestelling van 300 Boeing 737-Max 10 vliegtuigen. Hoewel de officiële prijs 40 miljard dollar is, geloven insiders in de sector dat Ryanair een aanzienlijke korting heeft bedongen, vooral gezien het feit dat het bedrijf in het verleden meer dan 50% korting heeft bedongen bij transacties.

 Ryanair's bulkaankoopstrategie, gekoppeld aan meer stoelen en zuinige vliegtuigen, zal naar verwachting een exploitatievoordeel van 30-40% per mijl per stoel opleveren ten opzichte van zijn rivalen. Om de geplande vloot op volle capaciteit te laten vliegen, zou het bedrijf maar liefst 300 miljoen passagiers moeten bedienen, wat een jaarlijkse groei van 5% betekent. Het is indrukwekkend dat Ryanair deze groeidoelstelling sinds zijn oprichting elk jaar heeft overtroffen.

Daarom zal Ryanair in de toekomst ongetwijfeld met meer stoelen vliegen, maar hoeveel daarvan zullen worden gevuld door klanten van OTA’s en andere reisagenten?

 Het is verbijsterend dat de chief executive van Ryanair, Michael O'Leary, zo'n vijandigheid koestert jegens de (Britse) OTA's. Ze dragen immers bij aan het vullen van 40% van de stoelen op de vakantieroutes van Ryanair. Bovendien brengen ze vaak snel cash binnen, aangezien vakantiereserveringen meestal voorafgaan aan flight only aankopen.

 Ryanair beweert dat haar houding te wijten is aan OTA's die de vluchtprijzen opdrijven en directe communicatie met klanten tijdens crisissen belemmeren. We hebben het bewijs weer recent gezien in Rhodos: Ryanair wenst enkel contact op te nemen met de klanten met de doorgegeven informatie. Als een reisagent de airline wenste te contacteren, klonk het botte antwoord: “het zijn onze klanten, niet de uwe.”

 De vete tussen Ryanair en de vereniging "Online Travel UK", die prominente Britse OTA's zoals On the Beach, Expedia en Booking.com vertegenwoordigt, is verhevigd. De stap van Ryanair om boekingen door derden te belemmeren door het online inchecken drastisch te bemoeilijken voor mensen die gebruik maken van dergelijke platforms heeft alleen maar olie op het vuur gegooid en onderstreept de escalerende spanningen tussen de luchtvaartmaatschappij en de OTA-industrie.

 Ook dit is een voorbeeld van Ryanair's "bully boy" tactiek om de overhand te krijgen in een mogelijke komende onderhandeling. Ryanair staat er al jaren om bekend druk uit te oefenen op luchthavens om gunstige regelingen voor landingsrechten te eisen. Het is aannemelijk om te speculeren dat ze vergelijkbare tactieken gebruiken bij OTA's, om ze mogelijk te paaien met de bedoeling om later over individuele commerciële voorwaarden te onderhandelen.

 Het zou dus best kunnen dat grote partijen – zeg maar bepaalde samenwerkingsvennootschappen van reisagenten of bepaalde reisbureau ketens- binnnenkort rond de tafel zullen mogen gaan zitten, om een mogelijke samenwerking met Ryanair te bespreken. Maar verwacht hier geen normale onderhandelingen. Ryanair zal zo lang mogelijk een “my way or the highway” attitide volhouden.

 De grote vraag blijft: zullen de "pestkoppen" van Ryanair winnen? De geschiedenis geeft hen alvast gelijk.