… maar twee op enkele weken tijd is erg, zeker op vlak van perceptie. Het feit dat voor het volledig uitbranden van een Airbus A350 op de Haneda luchthaven van Tokyo het volledige vliegtuig in no time kon geëvacueerd worden, is uiteraard een bewijs van de uitmundende training en discipline van de bemanning. En de piloot die vlucht 1282 van Alaska Airlines veilig terugbracht, deed ook een huzarenstukje.

Het was de aanleiding voor heel wat luchtvaart – en reisspecialisten om uit te roepen dat vliegen nog steeds veruit de veiligste manier is om je te verplaatsen.

En dat is waar.

Maar let’s face reality: de gemiddelde consument krabt zich even achter de oren, hoor. Want er gebeurden fouten, die niet horen te gebeuren. Dat ontkennen en daarvan wegkijken, is niet veilig. 

In Tokyo stond een vliegtuig klaar om op te stijgen, toen het de Airbus in z’n nek kreeg. De bemanning redde de inzittenden van de Airbus, maar over de 6 doden van het kleine vliegtuig – nota bene onderweg om hulp te verlenen in het gebied dat getroffen werd door een aardbeving- hoor je heel weinig. Die 6 doden konden vallen, doordat er ergens een fout gebeurde in de controletoren.

Het Alaska Airlines incident gebeurde met een 737 Max 9. Het deel van de romp dat eruit waaide was voor de passagiers gewoon een raam. Het was echter een een "gedeactiveerde" deur die van binnenuit de cabine niet te onderscheiden was. Die deur wordt bij luchtvaartmaatschappijen als Alaska door Boeing in de fabriek gedeactiveerd voordat het vliegtuig wordt afgeleverd. Boeing “onderzoekt vandaag alles”. Verschillende airlines, waaronder United en uiteraard Alaska, hebben hun Max 9 toestellen aan de grond gezet, voor verdere inspectie.

Onlangs werd bekend dat het getroffen vliegtuig, N704AL van Alaska Airlines, de afgelopen maand drie keer te kampen had gehad met storingslampjes voor de autodrukregeling. Hierdoor werd de luchtvaartmaatschappij uitgesloten van langeafstandsvluchten, wat betekent dat ze niet naar Hawaï of over het water mocht vliegen.

Hmm, zou je denken.

Uiteraard vliegen er vandaag honderden toestellen rond, die ergens “Max” in hun naam hebben. Zonder problemen. Ik herinner me dat toenmalig president Trump Boeing in de tijd van “grounding” van Boeing Max 8 types Boeing het advies gaf om “het type te rebranden, en dan te communiceren rond een aantal coole, nieuwe features”. Bon. En toen volgde corona – en Boeing keek het type zovaak na, dat het vandaag waarschijnlijk het meest veilige toestel ter wereld is.

Dat zegt iedereen binnen de sector, en dat geloven wij ook. 

Maar als professionals, moeten we durven zeggen: als de huidige wedloop naar méér toestellen en -vooral- méér vluchten doorgaat, dan wordt het op verschillende plaatsen een uitdaging om de legendarische veiligheid van de luchtvaart te blijven garanderen. En, eerlijk gezegd: de geloofwaardigheid van met name Boeing krijgt wel een deuk. Dat is niet leuk terwijl het bedrijf  nauwlettend alle veiligheidsprotocollen volgt. Maar: it is what it is. 

We moeten als sector vasthouden aan het correcte adagio "vliegen is uitermate veilig, er is niets veiliger" - maar we moeten ook durven vragen stellen waar het moet. 

By the way, weet u welke de drukste routes ter wereld zijn? Spoiler: de transatlantische route tussen Heathrow en JFK komt slechts op de achtste plaats.

Nr 1: Kuala Lumpur – Singapore    4,9 miljoen seats

Nr 2: Caïro – Jeddah                      4,8 miljoen seats         

Nr 3: Hong Kong – Taipea              4,7 miljoen seats

Nr 4: Incheon – Kansai                  4,2 miljoen seats

Nr 5: Incheon – Tokyo Nirata          4,1 miljoen seats

De drukste westerse route is inderdaad New York JFK – London Heathrow met 3,9 miljoen seats. 

Het overzicht zet wel het een en ander in perspectief. Zoals de “Schiphol krimp” bijvoorbeeld. En de plekken, waar het op vlak van luchtvaart vele malen drukker is dan wie dan ook zich kan. Inbeelden. En het maakt ook duidelijk waar de échte duurzaamheid uitdagingen liggen. Just sayin’.