Volgens een nieuwe prognose van de IATA zullen luchtvaartmaatschappijen in 2024 4,7 miljard passagiers vervoeren, waarmee het record van 4,5 miljard van 2019 wordt overschreden en het herstel van de sector van de Covid-19-crisis wordt voltooid.

IATA voorspelt volgend jaar ook een nettowinst van 25,7 miljard dollar voor luchtvaartmaatschappijen, dankzij een recordomzet van 964 miljard dollar. 

Toch waarschuwde IATA-directeur Willie Walsh dat de nettomarge van de sector naar verwachting een al te bescheiden 2,7% zal zijn, wat lager is dan wat investeerders in de meeste andere sectoren zouden tolereren.

"Er valt iets te leren van het feit dat luchtvaartmaatschappijen gemiddeld slechts $5,45 overhouden voor elke vervoerde passagier," zei Walsh. "Dat is ongeveer genoeg om een grande latte te kopen bij een Londense Starbucks. Maar het is veel te weinig om een toekomst op te bouwen die bestand is tegen schokken voor een kritieke wereldwijde sector waar 3,5% van het BBP van afhangt en waar 3,05 miljoen mensen rechtstreeks van leven."

Walsh heeft gelijk: als je even nadenkt over het investeringsrisico, de mogelijke onvoorziene omstandigheden, de afhankelijkheid van externe factoren en dat combineert met die belachelijke rendabiliteit, dan is de vliegtuigindustrie een sector waar elke serieuze ondernemer gillend van zou weglopen. 

Met deze rendabiliteit, mag je ook alle grote investeringsprojecten in verduurzaming (van SAF richting waterstof) in de prullenmand gooien, tenzij de luchtvaartsector beslist om de prijzen structureel en voor een heel lange periode met zo’n 30% te verhogen. 

Dat scenario bestaat, maar dat betekent dat voor een deel van de wereldwijde bevolking, reizen met het vliegtuig zonder extra maatregelen onhaalbaar zou zijn. Ook dat is niet onoverkomelijk: je zou een deels overheids-gesubsidieerde constructie kunnen opstellen, die mensen toelaat om hun familie te bezoeken, en andere noodzakelijke reizen uit te voeren. Er worden gekkere subsidies gegeven, vandaag de dag. 

Maar heel deze redenering hangt af van de wil tot verandering. Eigenlijk is het te zot voor woorden: een wereldwijde sector houdt halsstarrig vast aan een business model voor armoezaaiers. Begrijpe wie kan. En nog iets: als we de prijzen zouden verhogen, dan kan er misschien ook een verzekering tegen onvermogen af. Just sayin’.