Beste Spaanse vrienden,

Ik vernam dat de Spaanse minister van Arbeid plannen heeft om de legendarische siësta af te schaffen, en om de “kantooruren aan te passen aan de rest van Europa” en om een “andere avondlijke eetcultuur te krijgen” – vandaag is het heel normaal dat Spanjaarden laat uit eten gaan, en dat restaurants open blijven tot 01.00 – en later.

Mag ik in alle bescheidenheid een oproep doen, Spaanse vrienden? Laat dit niet gebeuren!

U hebt een leefcultuur waar alle Europese landen jaloers op zijn. U combineert efficiëntie met levenskwaliteit, u zorgt voor een unieke sfeer in uw steden, en zalige rusturen tijdens de hitte op het platteland.

Er was recent een onderzoek waaruit blijkt dat een kort dutje overdag kan helpen om de gezondheid van de hersenen te beschermen bij het ouder worden. Dat onderzoek werd niet uitgevoerd in Spanje, maar in het meest gestresste deel van Duitsland: het Ruhr gebied. Een korte “siësta” wordt dus aanbevolen in het noorden, en de minister van arbeid zou hier een einde aan maken in het zuiden? Verkiezingskoorts waarschijnlijk, zo erg dat de minister begint te ijlen.

Trouwens, waarover gaat het, lieve Minister van Arbeid? Hoewel al het recente gepraat over siësta's misschien doet denken aan rustgevende visioenen van doezelen overdag, is het idee van een lang dagelijks dutje in het grootste deel van het 21e-eeuwse Spanje even ouderwets als clichématig. Sterker nog - afgezien van pogingen van Engelsen om chorizo aan paella toe te voegen - zijn er maar weinig manieren om een Spanjaard te ergeren dan te suggereren dat het hele volk elke dag in bed kruipt voor een dutje van drie uur.

De siësta van vroeger was allesbehalve een indolente sluimer, maar een broodnodige ontsnapping aan het werk in de landbouw in de straffe hitte van de zomermiddag. Maar naarmate de tijd verstreek, de Spaanse economie diversifieerde en meer en meer mensen het platteland verlieten voor de grote steden, begon de praktijk te vervagen.

De praktijk vervaagde, maar de mythe bleef. En dat is heel mooi en goed.

Want er is niet alleen de siësta. Er is de geweldige Spaanse cultuur van buiten leven en beleven. De cultuur van ontmoetingen, van heel veel gepraat, en heel veel gebaren. Er is de cultuur van vriendelijkheid, van openheid en van live-with-the-flow. Er is de cultuur van kleine bars op elke hoek van de straat, met terrassen die als de zon erop schijnt steevast vollopen.

De combinatie van dit alles is onderdeel van de “Spanish Way of Life” – en geloof me vrij: wij Belgen zijn er zeer jaloers op. Vandaar dat steeds meer Belgen die lifestyle ook echt willen beleven, in een eigen verblijf in Spanje.

Que Dios salve a la Siesta. Als politiek zich probeert te vergrijpen aan de cultuur van het land, dan is dat foute boel. Vandaag de siësta, morgen de tapa. No pasarán!