Van Tenerife over Gran Canaria tot Mallorca en Ibiza: een deel van de bevolking laat op straat en online haar stem horen over het teveel aan toeristen op bepaalde plekken van de Spaanse Eilanden. De argumenten zijn echter – op wat kretologie na - niet gericht op de professionele toerisme industrie. De protesten gaan richting overheid, die geen maatregelen neemt tegen het gebrek aan betaalbare woningen voor de lokale bevolking.

Het is dan ook niet zo vreemd, dat onder andere werknemers binnen het toerisme, ervoor pleiten om toerisme in te dijken: de combinatie van lage lonen en dure behuizing maakt dat velen zich in een spagaat-positie bevinden.

Er wordt stevig met de vinger gewezen naar Airbnb, die zou zorgen voor een wildgroei aan capaciteit – maar Airbnb beweert dat bijvoorbeeld op de Canarische eilanden slechts 4% van de toeristen in Airbnb woningen verblijven. De grotere toerisme spelers én de hoteliers wijzen er dan weer op dat vele aanbieders van Airbnb appartementen en woningen, hun activiteit helemaal niet aangeven bij de overheid.

Tja, zo geraken we nooit uit de discussie, uiteraard. Maar de discussie wordt stilaan breder, waarbij diverse spelers zich doelbewust mengen in het debat.

De airlines en cruisemaatschappijen gebruiken beiden hetzelfde argument: het is de overheid die voor regulering moet zorgen. Je kan niet met de ene hand vergunningen en slots uitdelen, en met de andere hand de toerismesector verwijten dat ze die mogelijkheden gebruiken. Geen enkel vliegtuig landt zonder toestemming, geen enkel cruiseschip meert aan zonder vergunning.

TUI CEO Ebel heeft besloten een actieve rol te spelen in deze problematiek. Hij was de afgelopen dagen op alle communicatiefronten actief.

Is het tactisch of strategisch? Bereidt hij onderhandelingen voor, of communiceert hij reeds genomen beslissingen? Feit is dat hij het nieuws heeft gehaald zowat overal in Europa, door te verklaren dat wat TUI betreft, de maximumcapaciteit op de Balearen bereikt is. Ebel kijkt vooral naar bestemmingen zoals Albanië, Algerije en het momenteel iets trager boekende Turkije.

De TUI boss mengt zich op deze manier slim in het debat, door te willen schaak spelen op verschillende borden. Enerzijds claimt hij dat zijn bedrijf bereid is verantwoordelijkheid te nemen, anderzijds opent hij een sterke onderhandelingspositie op de niet Spaanse bestemmingen.

Uiteraard weet Ebel als geen ander dat TUI slechts een beperkt groeipotentieel heeft als het gaat om het segment van pakketreizen op de ultra-populaire bestemmingen. Hij heeft dringend nieuwe capaciteit nodig, om zowel de vluchten als de vakantiegangers te kunnen diversifiëren.

Wat ook speelt is de prijs: voor de modale toerist worden de Spaanse bestemmingen duurder, zeker in topseizoen. Snelle investeringen in hotelcapaciteit in landen als Algerije en Albanië kunnen het volume aan budgetvriendelijkere pakketvakanties vrij snel verhogen.

Toch zal het aan de beleidsmakers zijn om de juiste beslissingen te nemen. De meeste maatregelen zijn kortzichtig en willen vooral het probleem aankaarten om extra inkomsten voor de respectievelijke staatskassen te genereren.

Uiteraard moet de toerisme sector ook haar verantwoordelijkheid nemen – vandaar de interventie van de TUI boss. Historisch gezien is onze sector altijd zeer goed geweest in crisis management, maar minder goed in lange termijn planning en het oplossen van strategische problemen. Wellicht heeft dit veel te maken met de seizoensgerelateerde focus: er kan niet veel gedaan worden aan het aankomende wintervolume, want de inkoop en de hedging zijn reeds gebeurd. En nu reeds worden contacten gelegd en contracten onderhandeld voor zomer 2025.