Laat ons eerlijk zijn: het is niet leuk om in de allerlaatste minuut van de reguliere tijd een mogelijke plaats in de finale van het EK voetbal te verliezen. Nederland ging door een emotionele rollercoaster in de afgelopen 24 uur: hoop, vreugde (die snelle goal!), verdriet en woede (die twijfelachtige penalty!), ongeloof (die tweede goal), teleurstelling (het besef van de uitschakeling) en uiteindelijk – onvermijdelijk - relativering (het is maar voetbal en wàt hebben we een feestje gebouwd).

Uitgeschakeld, en nu je proberen enigszins te motiveren voor de akeligste aller voetbalmatchen op een tornooi: de strijd om de derde plaats. Wij zijn Belgen, wij kennen daar iets van.

Maar er is nog iets anders. Nederland heeft op vlak van imago een “nation branding” campagne neergezet, die miljarden dollars waard is. Van Düsseldorf tot Dallas, van Parijs tot St Petersburg, van London tot Ljubljana: overal heeft men het fenomeen “Holland & Oranje” opgemerkt. Een vriendelijke, omgekeerde invasie zeg maar (tja, die kan ik niet laten liggen), met opmerkelijke hoogtepunten als het “Hey Jude” verbroederingsmoment, het “Links, Rechts” fenomeen en het eindeloze gehos.

Weg vooroordelen over gierigaards, omkeren van het etiket “luid en aanwezig”: van een negatieve naar een positieve connotatie, en vooral: de kracht van complexloze vrolijkheid. Dat heeft de wereld gezien: we merkten artikels op in de NY Times, in Le Monde, in Bild, en in El Pais.

Het feestje dat de Oranjefans gedurende het EK geleidelijk opbouwden, ging de wereld rond en zal méér doen voor het merk “Holland” dan eender welke tulpen-windmolens-brugjes-en-meertjes campagne die eender welk reclamebureau zou kunnen bedenken.

Marketing is een vak. Maar dit was spontane kunst. Bijna hadden die enkele amokmakers het volledig bedorven, dinsdagnamiddag. Maar ze gingen roemloos ten onder in de aanzwellende golven van Just Good Vibes.

Nota voor ons Belgen: misschien een versie van “Links, Rechts” laten opvoeren door beide landsdelen, telkens één stap over de taalgrens? Elke poging tot politieke recuperatie is een ideeënkiller, by the way.