Tweestromenland. Mesopotamië. Perzië. Het Land van Eden. De oorsprong van de beschaving. Een deel van de regio tussen Tigris en Eufraat. Bijbelse rivieren. Zonder het oude Perzië zouden we vandaag niet de kennis, de fiosofische geschiedenis en de beschaving kennen die we ons graag toeëigenen. Het Perzische Rijk was de bakermat van de hedendaagse wereld. Vandaag wonen er in de regio nog steeds uitzonderlijk verfijnde, cultureel besnaarde en immens gastvrije mensen. Alleen heet het land nu anders.

Iran.

Wie zijn geschiedenis niet kent, kan de wereld vóór de ellende van vandaag niet inschatten, en kan ook niet inschatten hoeveel schade heersers en fanatici daar hebben aangericht. Maar wie zijn geschiedenis kent, weet dat die beschaving in haar wortels sterker is dan de westerse. Toen men in het huidige Europa nog bezig was met jacht, visvangst en het bewerken van de grond, waren de Perziche geleerden, filosofen en schrijvers van een intellectueel niveau dat vandaag nog steeds zeldzaam is.

Begin deze eeuw begon het fout te lopen – eerst met een secularisatiegolf en het willen omvormen van het land naar Westers model, daarna met een tegenbeweging die net het omgekeerde wenste te bereiken.

Het gevolg is helaas van alle tijden: de heersers deden hun ding, en het volk moest lijden.

Het Iran van vandaag is een schurkenstaat, maar die staat heeft niets te maken met het merendeel van de bevolking. Het is een schizofreen land, waar men alleen in de veiligheid van het eigen huis zichzelf kan zijn. Maar in de (relatieve) veiligheid van die huizen, woont een volk van mooie, vaak uitzonderlijke mensen.

U kent de uitdrukking: “Een wet van Meden en Perzen”. Die uitdrukking wijst op iets wat vaststaat, waar niet van afgeweken kan worden. Het is een Bijbelse uitdrukking. En die uitdrukking is tekenend voor de geschiedenis van het land: een rijke, brede historiek die niets te maken heeft met Ayatollahs, Israël of de USA.

Perzië, het huidige Iran, was een baken voor de wereld.

Waarom schrijf ik dit stukje? Omdat mijn professionele wereld, het toerisme, alleen kan blijven bestaan en waarde hebben als we onze geschiedenis kennen.

Trump kent zijn geschiedenis niet, Netanyahu iets beter, en de Iranese “Opperste Leider” wellicht nog iets meer. Maar niemend van dit stel heeft het goed voor met het Iranese volk.

En dat is de schande van vandaag.

Vandaar: als deze ellende voorbij is -en alles gaat ooit voorbij- is Iran een land om te bezoeken en te ontdekken. Het is één van die landen waar je rijker van terugkomt dan je ernaar toe ging. Het is een land dat je met je kinderen wil ontdekken. Net als al die ander landen in die mooie, mysterieuze omgeving.

Wat vandaag gebeurt, heeft geen goede kant. Er is geen goede partij in deze oorlog, en dat betekent dat er niets gebeurt met een goede reden. Moet dat niet zijn zonder?

Men zegt dat landen de regeringen krijgen die ze verdienen. Dat geldt niet voor de Iranezen. Voor ons, vrees ik, wel.

Morgen schrijf ik weer over de business, over de reisindustrie. Vandaag even niet.