Zelden heb ik zulke snel veranderende commentaren gehoord als over het nu bijna afgelopen reisjaar 2023/24. God, wat ging het hard in het begin. En wat waren we allemaal verrast toen de boekingen even hard in de remmen gingen, gedurende het tussenseizoen. En die last minutes? Hmm.. ergens wisten we dat je daar je seizoen niet mee kan redden, hoogstens net iets beter maken.

Het was heerlijk tussen de lijnen lezen, in het hoofdartikel van de recente editie van TravMagazine. Kopstukken en woordvoerders uit de branche werden gevraagd om hun indruk te geven over zomer 2024. Er werd vooral verwezen naar het sterke prijsniveau tijdens de vroegboek periode, en naar de grote vraag naar snel vertrekken tijdens het hoogseizoen – maar dat laatste was niet noodzakelijk gekoppeld aan een zoektocht naar koopjes.

Logisch, eigenlijk. We kunnen niet blijven zeggen dat vakantie een waardevol, zelfs een essentieel goed is voor de Belgische consument, en anderzijds datzelfde Gouden Goed wegzetten met 50% korting. Dat is een grote contradictio in terminis.

Mijn kleermaker (tja, Het Gala van de Travel Awards, de Oscars van de Belgische Reisindustrie komt eraan, en het is mijn laatste editie als organisator – dan wil je strak in het Gala pak op het podium staan), verwoordde het onlangs zo: “De klanten komen, en kopen wanneer ze willen. Dat gebeurt het hele jaar door. De solden periode? Dan accepteren ze met plezier de kortingen. Maar ze komen steeds minder omwille van die kortingen. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als we de solden zouden afschaffen, of creatiever doorheen het jaar met prijzen zouden omgaan. Maar weet je, Jan? Ik durf die beslissing niet nemen.”

Uiteraard begrijp ik de man – ik heb in mijn vorig professioneel leven ook met hoteliers en luchtvaartmaatschappijen onderhandeld om “killer deals” op de markt te brengen.

Maar de tijden veranderen, met corona als katalysator. In de heropstart leefden we op blinde hoop, en was de opluchting groot. “De Consument Reist Weer”, en blijkbaar méér dan ooit!

Dat was een tijdelijk fenomeen – zoals de waanzinnige uitbundigheid in steden als tel Aviv en Beiroet, na een reeks van angstaanjagende bombardementen. Dan gaan de mensen uit de bol, “like there is no tomorrow”. Want ze weten dat binnenkort de schuilkelders weer roepen.

We staan aan de vooravond van het einde van de zomer, het begin van de winter, en aansluitend – want zo gaat dat - het begin van de nieuwe zomerverkoop. We hebben nauwelijks de tijd om een stand van zaken op te maken.

Welaan, ik denk dat het tijd is om even opnieuw de voetjes op de grond te zetten. Om even stil te staan bij de wensen van de consument. Om na te gaan welke van de oude begrippen dringend bij het oud vuil moeten gezet worden.

Eén van de reflecties: hoe gaan we met elkaar om? Wanneer zijn de contacten puur professioneel en wanneer feesten we samen? Ik heb de indruk dat in het post corona tijdperk de grens steeds minder duidelijk werd. Feesten onder het mom van werken, en werken terwijl het eigenlijk feesten is.

Er is tijd voor werken, en tijd voor feesten. Op 10 oktober, op TravDay in Edegem, werken we. Duidelijk. We bereiden de nieuwe seizoenen voor, in informatie en contacten. Op 15 november, tijdens het Gala van de Travel Awards, feesten we. Met de besten en de winnaars.

Beide evenementen samen mobiliseren meer dan 1000 travel professionals. Maar telkens voor een andere reden, met een andere motivatie. Dat is duidelijk.