De “Grote Betoging”, een project van vrijwel alle vakbonden, en leidde vorige week tot de aanwezigheid van zo’n 60.000 tot 80.000 betogers in Brussel, naargelang de bron.  In het nieuws konden we zien dat de motivatie van betoging alle kanten uitging: van de pensioendiscussie over “meer geld” en “meer respect” tot de situaties in respectievelijk Gaza en Oekraïne. Stuk voor stuk goede punten, maar het leidde tot een wat warrige menigte.

Er werd van vakbondszijde de nadruk gelegd dat het ging om een betoging, niet om een staking. En het was één dag, dus daar heb je geen doktersbiefje voor nodig, maar dat is waarschijnlijk ingegeven door mijn slecht karakter.

Het resultaat was wel dat Brussels Airport voor een volledige dag dicht ging. Er werd door de vliegtuigmaatschapijen gepuzzeld om via de regionale airports de schade voor de klanten te beperken.

Maar toen zagen sommige vakbonden dat ze op die manier een gaatje hadden gelaten, en dat kon echt niet, volgens hen. Stel je voor, vliegtuigen met passagiers die zomaar zouden landen terwijl er een betoging bezig was! Resultaat: de luchtverkeersleiders trokken een hesje aan, en gingen “betogen”. Waarschijnlijk om het snel stijgende loon en de vervroegde pensioenregeling te beschermen.

Het Belgisch luchtruim ging dicht, voor vertrekkende en landende passagiers. Maar nee, het mocht geen staking genoemd worden. In een vorig artikel schreven we over de invloed van de vliegtaks op het reisgedrag. Geloof me: als dit ritme aan luchthavens die verplicht de moelijkste beslissing moeten nemen – de boel dichtgooien- aanblijft, zullen Nederland, Duitsland en Luxemburg blij zijn.

Dit pleit volgens mij voor een hardere, meer agressieve aanpak van de beroepsverenigingen, van BATA over VVR en UPAV tot BTC. In godsnaam, doe de verschillende vakbonden een proces aan. Héél even naar de oude tijd, toen advocaten de best verdienende toerisme-spelers waren. Als we naar de recente geschiedenis van stakingen (sorry, betogingen-met-zij-effecten) kijken, hebben we als toerisme industrie volgens mijn een punt, zeker vorige week, om in naam van alle leden de vakbonden voor de rechtbank te dagen. Én om deze aanpak stevig te mediatiseren. Hell, yes!

Ik heb dit artikel nog even ingehouden, omdat tijdens het schrijven een andere actie werd aan gekondigd: een negen dagen lang durende staking van de vakbondsleden van de NMBS. Iets met pensioen vanaf je 30 jaar oud- of daaromtrent. We ondergaan de effecten van dit initiatief nu al 2 dagen.

By the way: Als gevolg van een waarschuwingsstaking die een dag duurt, is het luchtverkeer op de luchthavens van Düsseldorf en Keulen/Bonn vandaag maandag sterk beperkt. Volgens de luchthaven van Düsseldorf was deze ochtend al meer dan de helft van de ongeveer 330 geplande starts en landingen geannuleerd.

En ook op de luchthaven van München gaat de staking donderdag door. Ook daar wordt donderdag (27 februari) een hele dag gestaakt. Medewerkers van de openbare dienst en grondafhandelingspersoneel nemen deel aan de werkonderbreking.

De achtergrond van de stakingsgolf is het huidige loonconflict voor federale en lokale overheidsmedewerkers.

Beste lezer, herlees dit stukje en ween met mij mee. Het is een artikeltje dat bedoeld was om kort maar krachtig de situatie aan te klagen, maar het “we werken even niet” nieuws blééf maar komen.

By the way: volgende keer hebben we het over Minister Rob Beenders (consumentenbescherming) die zich wil profileren op de luchtvaartindustrie. Ook ééntje die we moeten in de gaten houden wegens duidelijke profileringsdrang.