Er is een film over gemaakt, “The Perfect Storm”, met George Clooney nog wel. Maar die film ging enkel over vissers en een dodelijke storm. Het ziet ernaar uit dat we deze zomer op vlak van zonvakanties een eerste toerisme-editie van een “Perfect Storm” zullen beleven. Tijd om te waarschuwen, tijd om actie te nemen of tijd om de storm uit te zitten? Ik vrees, nee, weet dat we geen keuze hebben: het zal de derde optie zijn. Zal het ook de laatste keer zijn? Dat is de vraag van 1000 miljard.

Het orkaanseizoen heeft zich met orkaan Beryl vroeger en krachtiger dan normaal gelanceerd dit jaar, met buitengewoon veel neerslag. De vuurhaarden in Griekenland hebben de Griekse eerste minister al doen waarschuwen voor een “uitzonderlijk gevaarlijke zomer”. Hittegolven rollen al vanaf begin mei af en aan over vele zuiderse bestemmingen. De woede van lokale bewoners over de gevolgen van héél veel toerisme voor hun dagelijks leven, begint agressieve proporties aan te nemen.

Er komt dus veel samen, nu en in de komende weken, en het komt van alle kanten: de impact van de klimaatontwikkeling op het toerisme, de impact van het toerisme op de lokale bevolking, de maximale belasting van een deel van het luchtruim, de concentratie van capaciteit op bepaalde luchthavens, de mobiliteitsproblematiek op vele bestemmingen. Het lijkt wel alsof we de gevolgen van de volledige doorstart van de reisindustrie na de pandemie, nu voor de eerste keer in één samengeperst zomerseizoen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zullen meemaken.

Zal zomer 2024 het moment zijn wanneer op verschillende, vooral Europese, hot spots de “grenzen van de groei” bereikt zijn? Misschien wel.

Nog een vraag: in welke mate had de reisindustrie deze “Perfect Storm” moeten voorzien? Zoals meestal in gevallen van collectieve verantwoordelijkheid, moet eerst iedereen aan den lijve voelen dat er een probleem is, voor het probleem collectief kan worden aangepakt.

Wellicht heeft de Covidcrisis dit moment van “aan den lijve voelen” vertroebeld. Het is niet op het moment dat je wereld economisch dreigt in te storten, dat je als bedrijfssector een prioriteit gaat maken van de lange termijn problematiek. “Overtoerisme” was een item voor Covid, net als de klimaatproblematiek. Maar we moesten eerst de existentiële crisis van 2020 tot 2023 overleven, voor we weer verder voor ons uit konden kijken.

De Perfect Storm was vorm aan het krijgen, op het moment dat de meeste schepen schade opgelopen hadden. Het is pas nu dat de schepen weer op volle kracht varen – helaas recht de storm in.

Weet u, het is niet anders. Een heel belangrijk deel van de toerismesector wéét dat het een zwaar, gevaarlijk, hectisch en eigenlijk onverantwoord seizoen zal worden. Maar zij die met de recepten voor de oplossingen staan te zwaaien, werken zelden in de reisindustrie.

Onze industrie werkt aan oplossingen, en wil haar lange termijn verantwoordelijkheid nemen – dat hoor je in alle geledingen van de sector. Alleen, we moesten nog bekomen van die opdoffer. Dat is geen excuus, dat is de realiteit. Er is wél geen excuus om na deze zomer niet verder te gaan met het uitwerken van oplossingen op redelijk korte termijn. Want een Perfect Storm blijf je niet overleven.

Overigens: tijdens het schrijven van dit stukje, hoorde ik dat Rock Werchter het systeem van (verplicht) herbruikbare drankbekers wil geëvalueerd zien “want het kost ons een miljoen euro”. Een miljoen euro voor een zero waste initiatief, binnen een moederbedrijf dat honderden miljoenen winst op jaarbasis draait. Tja. Het was toch de cultuursector die dreigde ten onder te gaan, samen met travel in 2020?

Het worden jaren van de waarheid, folks. Hell, yes!