Vaak betrap ik me op een misschien begrijpelijke, maar rare reflex. Als er ergens ter wereld een conflict uitbreekt, ga ik dadelijk op zoek naar mogelijk geïmpacteerde toeristische bestemmingen. Het is wellicht een beroepsmisvorming, maar ik ben er niet bepaald trots op. 

Hoe dan ook, recent reflecteerde ik over de relatie tussen toerisme en geopolitiek. De aanleiding was niet direct travel gebonden: het ging over de quasi zekerheid dat het wereldkampioenschap voetbal in 2034 in Saoudi Arabië zal georganiseerd worden. 

FIFA-baas Infantino zei hierover in een social media statement: “Voetbal verenigt de wereld.Het WK is het perfecte podium voor een boodschap van eenheid en inclusie. Het is ook in staat om te laten zien hoe verschillende culturen elkaar beter kunnen begrijpen."

Het gaat om de uitspraak ven een notoir corrupt man, maar laat dit nu een standpunt zijn, dat we vrijwel één op één op toerisme kunnen plakken. In zijn beste vorm gaat toerisme over verenigen, leren kennen en kunnen begrijpen. 

Wat het WK 34 betreft: hier zullen weer veel opiniestukken over verschijnen, en uiteindelijk zal de dooddoener komen “als de bal rolt, gaat het weer over wie de wedstrijd wint.” 

Even terug naar de aanleiding van dit artikel: de relatie van toerisme met geopolitiek. De hamvraag is: moet de wereldwijde reissector rekening houden met de lokale politieke omstandigheden, maar ook met vragen zoals hoe men omgaat met de rechten van de vrouwen, de LBGTQ+ gemeenschap, hoe het zit met de democratie of de mensenrechten in het algemeen? 

Het antwoord is volgens mij: nee, de reissector moet zich hier niet actief mee bemoeien. 

Ik ben zelf een meer dan gemiddeld (geo)politiek geïnteresseerd persoon, en gruwel bij de situatie in heel veel landen. Maar als de reissector bepaalde voorwaarden zou koppelen aan het opnemen van bepaalde landen en regio’s in het bestemmingspalet, dan doen we meer kwaad dan goed. 

Het is altijd en overal beter wel toerisme te hebben dan niet. Immers: toeristen komen terug met indrukken, met contacten, met meningen – en die indrukken zijn echt, die contacten zijn meestal eerlijk, en die meningen hebben ze ter plaatse zelf gevormd. 

Dat is altijd beter dan iemand die zijn/haar opinie gevormd heeft op basis van welk nieuwskanaal dan ook. Want objectief nieuws bestaat niet: het is altijd de reflectie van het medium, van de creator van het nieuws. Ook dit stukje trouwens.