Vlucht VS100 of Vlucht 100 van Virgin Atlantic - de eerste langeafstandsvlucht die volledig wordt aangedreven door duurzame vliegtuigbrandstof (SAF) - landde twee weken geleden  veilig en zonder incidenten op New York JFK.

VS100 kreeg begin november groen licht. Het was niet de eerste 100% SAF-vlucht; wat dit tot een wereldprimeur maakte, was dat langeafstandsvluchten werden uitgevoerd met SAF die beide motoren aandreef, en niet slechts één zoals in het verleden aan boord van commerciële korteafstandsvluchten werd gedaan. Vergeleken met een typische Heathrow-JFK service, zal de reductie in broeikasgasemissies gedurende de hele levenscyclus van vluchten zoals VS100 naar verwachting ongeveer 70% bedragen. Virgin Atlantic won vorig jaar een wedstrijd van het Department for Transport (DfT) om binnen een jaar de eerste 100% SAF-aangedreven trans-Atlantische vlucht uit te voeren.

Virgin Atlantic leidde een consortium met Rolls Royce, Boeing, academici en consultants en koos voor een vertrek op 28 november. SAF is niet zonder problemen; er zijn zorgen geuit over hoe duur het is - de aankoop van SAF kost luchtvaartmaatschappijen momenteel tot vier keer zoveel als conventionele vliegtuigbrandstof - en hoe snel de productie kan worden opgeschaald. Naar schatting is slechts 0,1% van de brandstof die luchtvaartmaatschappijen gebruiken SAF. Als Virgin haar doelstelling van "10% SAF in 2030" wil halen, benadrukte het bedrijf de noodzaak om de productie op te schalen met 150 keer de huidige snelheid. De huidige Europese doelstellingen rond SAF houden niet voldoende rekening met de nodige investeringen om deze productiecapaciteit te halen. Zoals vaak, doet de politiek het gemakkelijke werk – de aankondiging- en laat de rest aan anderen over. Er zijn ook andere uitdagingen. Sceptici en regelrechte critici beweren dat deze brandstoffen niet echt netto nul zijn in termen van uitstoot, omdat ze worden gemaakt van afvalproducten die eerder koolstof hebben geproduceerd door hun productie of gebruik.
Nu, dat is onzin. Als het gaat om midden- en langeafstandsluchtvaart, zal elektrificatie de komende decennia niet werken en waterstof bevindt zich nog in de beginfase. Vooral voor hier en nu, en mogelijk helemaal tot 2040 of 2050, is SAF de manier om de impact van de langeafstandsluchtvaart te verminderen en te beginnen met decarbonisatie. Wie deze realiteit weigert te zien, is niet bepaald constructief bezig. We hebben hier de keuze tussen stapsgewijze vooruitgang en wachten op de perfecte oplossing. Want als elementen zoals frituurolie niet gebruikt mogen worden om SAF te maken – en dus stapsgewijze verder te geraken – dan moet je consequent zijn en eerst frituurolie verbannen. Dan vliegen we niet meer, en hebben we geen frietjes meer.

God, wat snak ik naar het weekend.